Tofifi pisze:
Mało tego może rozważ jeszcze urzycie statecznika pierścieniowego! Bo ten miałby na prawdę sens.
Żeby Ci to jakoś wytłumaczyć:
Wyobraź sobie że stawiasz pionowo rurkę np fi 20mm, długości takiej jak rakieta.
Teraz "na nią" wkładasz kolejną rurkę fi 40mm o wysokości 30mm.
Musisz tylko połączyć je ze sobą jakimiś cienkimi ramionami.
Wowczas powietrze przepływające wzdłóż kadłuba rakiety będzie wpadać właśnie w ten utworzony pierścień wywołując efekt stabilizacji.
Ogólnie rzecz mówiąc jest to jakoby 1 statecznik zawinięty dookoła rakiety.
Brałem i nadal biorę pod uwagę użycie statecznika pierścieniowego ale w zdecydowanie większej skali. Mając do dyspozycji 26,5 mm nie poszalejesz i bardzo dużo ciekawych pomysłów odpada ze względu na gabaryty rakiety. Jeśli chodzi o wystrzelenie rakiety w stanie "surowym" bez żadnych bajerów, jest w planach taki lot ale nie mam co do niego złudzeń i jestem na 99% pewien, że rakieta zacznie wykonywać podniebne akrobacje. Szukam rozwiązań nie koniecznie prostych ale przecież właśnie o to w tym wszystkim chodzi. Konstruując rakiety i wysyłając je następnie w przestrzeń chcę czerpać z tego hobby jak najwięcej przyjemności, a im większe i bardziej skomplikowane zadanie przed nami stoi to i tym większa satysfakcja nas czeka po jego wykonaniu. Poza tym warto rozmawiać o rozwiązaniach zarówno tych banalnych jak i o tych nietypowych.
Natknąłem się na rakietę będącą na wyposażeniu myśliwca f-35 (GBU - 10 PAVEWAY II ). Moją uwagę przykuła nietypowa głowica, która moim zdaniem z powodzeniem może być zastosowana w rakiecie pająk mini. Głowica jest bardzo podobna do tej którą zamieściłem w poprzednich postach, tym bardziej umacnia mnie to w przekonaniu, że tego typu rozwiązanie ma sens.
Sens będzie to miało gdy rozwiązanie spełni swoje zadanie.
Ale pamiętaj, że w naszych warunkach stateczniki stosuje się po to aby spełnić warunek stabilnośi na poziomie 1-1,5 kaliibra przy założniu że środek ciężkości poprzedzi środek parcia. A w tym przypadktu będzie dokładnie na odwrót.
No ze wzorowaniem się na tym bym uważał. Paveway nie ma nic wspólnego z rakietą, to bomba kierowana laserowo (Guided Bomb Unit GBU-10) , razem z kierowaną przez GPS bombą JDAM (Joint Direct Attack Munitions) stanowią podstawowe wyposażenie bomb kierowanych amerykańskiego lotnictwa. JDAM i Paveway są oparte o korpus bomb niekierowanych z rodziny Mark 80. (Mk. 80-84) Głowica z przodu zawiera kamerę i jest sterowana by utrzymywać ciągły kontakt wizualny z celem, Natomiast lotem bomby sterują uchylne przednie stateczniki, i tylne wysuwane, schowane na zdjęciu w tych obudowach. Obiekt na zdjęciu waży jakieś półtorej tony
A tak poza tematem stabilizacji, to widziałeś ? http://www.hobbyking.com/hobbyking/stor ... _CMOS.html
A tu kamera 2g, ale niestety system zapisu trzeba jeszcze znaleźć : http://www.hobbyking.com/hobbyking/stor ... 20TVL.html
Tofifi pisze:Tłok jest nieco mniejszy niż średnica cylindra a luz jest niwelowany pierścieniami. ...Wprawdzie średnio to wpływa na aerodynamikę, ale w tej skali raczej bym się tym nie przejmował.
Skoro i tak urządzenie ma sporo wspólnego z techniką wojskową , to można się wzorować na czołgowych nabojach podkalibrowych i zrobić sabot z pierścieniami:
Ta, szczególnie jak rakieta ma 27mm średnicy..
Mi wpadł do głowy pomysł apropo tych pierścienia stabilizującego. Może zamiast pakować go na rakietę, zamocować go za rakietą ? Japońce miały podobne rozwiązanie w bombach podczas drugiej wojny. Wystarczy np. 3 pręty stalowe wysunąć na jakieś 10cm za rakietę i tam umieścić pierścień, a gazy wylotowe będą przez niego przelatywać.
Ew. jeszcze inna koncepcja, pręty wysunięte w dół, na końcach zamocowane stateczniki, w momencie wylotu sprężynki odpychałyby je na boki a opór powietrza rozkładałby je do końca i dociskał.
[quote="Daniel"]
Mi wpadł do głowy pomysł apropo tych pierścienia stabilizującego. Może zamiast pakować go na rakietę, zamocować go za rakietą ? Japońce miały podobne rozwiązanie w bombach podczas drugiej wojny. Wystarczy np. 3 pręty stalowe wysunąć na jakieś 10cm za rakietę i tam umieścić pierścień, a gazy wylotowe będą przez niego przelatywać.
Bardzo ciekawy pomysł. Konstrukcja banalnie prosta i wygląda na to, że powinna spełnić swoje zadanie. Właśnie czegoś takiego szukałem. Niebawem przystąpię do budowy rakiety pająk mini w wersji testowej i zobaczymy jak tego typu rozwiązanie się sprawdzi. Zamiast stalowych prętów spróbuję zamontować cienkie blaszki wycięte pod kontem, dzięki czemu powierzchnia stateczników będzie dużo większa, coś w tym stylu:
Dzięki za pomysł.
Pozdrawiam
Załączniki
Rakieta pajak mini koncept mala 1200.jpg (9.5 KiB) Przejrzano 12730 razy
Temat się ładnie rozwijał ale widzę, że utknął. Może moja podpowiedź się do czegoś przyda. Jak zauważył Tofifi warto zastosować pierścienie uszczelniające a jednocześnie zmniejszające opór wyjścia z wyrzutni. Czyli cały korpus rakiety powinien być podkalibrowy. Praktycznie odpada problem dopasowania wyrzutni do kadłuba (w jakimś zakresie) bo decydują o tym pierścienie. Podobnie jak w pocisku S-5M (57mm) - to ten na zdjęciu w poście Daniela (pierścienie czarne) i w pocisku 122mm Grad 9M22U (rysunek) mamy proste rozwiąznie. Kolorem zaznaczono pierścienie zgodne z kalibrem wyrzutni rurowej. Muszą byc minimum dwa i raczej o jak najmniejszej powierzchi styku (w Twoim przypadku). Na tym samym rysunku masz pokazane stateczniki. Są tylko 4, mają dużą powierzchnię, są lekko zgięte w łuk. Otwierają się sprężynką. Polecam użyć cienkiej blaszki aluminiowej z puszki po napoju. Jest cienka, lekka i sprężysta (w rozsądnych granicach). Tylko trzeba uważać, żeby się nie pociąć jej ostrymi brzegami. (rysunek - źródło: Internet)
Bardzo ciekawy pomysł z tymi pierścieniami. Problemem w przypadku wyrzutni "PAJĄK" mini i dedykowanej do niej rakiety jest niezbyt trafnie (jak się okazuję) dobrany kaliber. Projekt nie stoi w miejscu, wręcz przeciwnie. Muszę powiedzieć, że bardzo prężnie się rozwija, ale bardzo mała średnica rury wylotowej wyrzutni (27 mm), w którą nie wejdzie nawet UWS pod wieloma względami mnie irytuje i doprowadza do białej gorączki. Mała średnica rury wylotowej podyktowana była względami bezpieczeństwa niesprawdzonej jeszcze konstrukcji, ale z drugiej strony stawia niesamowite, niestandardowe wyzwania konstrukcyjne i coś co powinno mi zająć 10 min zajmuje niejednokrotnie 2 godz. Ze względu na w/w niedogodności i małe perspektywy rozwojowe tak niewielkiej wyrzutni, postanowiłem skupić się na jej większej wersji (której szkice zamieściłem w wątku o wyrzutni "PAJĄK") i to też od przeszło miesiąca czynię. Tym razem nie zamieszczam zdjęć i recenzji z przebiegu prac, zrobię to zamieszczając całość po przeprowadzonych wcześniej testach i po sprawdzeniu słuszności mojej koncepcji. Jako ciekawostkę podam na razie tyle, że średnica rakiety wynosi 82mm i napędzana będzie (nie piszę że jest bo nie wiem czy silnik zaskoczy/zadziała ) silnikiem strumieniowym na paliwo stałe. Z tego co wyczytałem na forum to Stary Leszek pracował kiedyś nad tego typu silnikiem. Wyrzutnia rakiet i cały jej potencjał aż proszą się o zastosowanie tego prostego i wspaniałego zarazem silnika. Tyle na dziś.
Nie ogladałem projektu '80mm' ale jeżeli bedziesz strzelał z wyrzutni rurowej to i tak powinieneś zastosować pierścienie. Widzę, że nie potrafisz 'chodzić' prostymi ścieżkami - co świadczy tylko o Twojej twórczej wyobraźni. Jednak co do silnika strumieniowego to mam duże wątpliwości. Z pozoru ich konstrucja jest prosta ale jak zwykle diabeł tkwi w szczegółach. Nie wiem jak jest w przypadku strumieniowca na paliwo stałe bo się z nim nie spotkałem. No chyba, że chodzi Ci o silnik hybrydowy np. na NOS + stały materiał pędny (jak by sie uprzeć jest tam strumień gazu). Te na paliwo płynne wymagają komory spalania wykonanej z dobrej stali techniką spawania (komora rozgrzewa się do czerwoności). Głowica może być aluminiowa natomiast blaszki zaworów powinny być wykonane z najwyższej jakości stali hartowanej. Łatwo się zużywają i trzeba je często wymieniać - to pięta Achillesa tych silników. Silniki takie wymagają do swojego 'nakrecenia' sprężonego powietrza a później prędkości kilku machów (jeżeli mają dzwignąć jakiś sensowny cieżar). Bo ich wydajność rośnie wraz z predkością gazów, które przez nie przelatują. Zapewne o tym wiesz. Oczywiście mają zastosowanie w rakietach np. 2K-11 “Krug” (SA-4 “Ganef”), systemach Sea Dart itp. - długodystansowych. Wykorzystywane były i są w modelarstwie lotniczym. Chociaż teraz zdecydownie przegrywaja z napędem turbinowym. Ale rób - zobaczymy jak to wyjdzie
, to można się wzorować na czołgowych nabojach podkalibrowych i zrobić sabot z pierścieniami: 
