ŻYWICA POLIESTROWA
Zwykle lepka ciecz przypominająca miód o charakterystycznym "naftowym" zapachu styrenu. W jej skład wchodzą cząsteczki chemiczne monomerów zawierających grupy estrowe, ale są one zakończone aktywnymi chemicznie grupami alkenowymi lub dienowymi. Grupy te są one zdolne do reakcji polimeryzacji rodnikowej pod wpływem czynników wytwarzających wolne rodniki, co prowadzi do sieciowania cząsteczek monomerów w polimer. Do tych czynników zaliczają się przede wszystkim nadtlenki, z których najbardziej popularne są: nadtlenek benzoilu i nadtlenek metyloetyloketonu (MEKP). Żywice poliestrowe, to główne składniki szpachlówek, laminatów, zestawów do napraw łodzi i innych elementów laminowanych. Sporą zaletą tych żywic jest szybkość wiązania. Trzeba uważać przy utwardzaniu tych żywic w dużej masie, ponieważ na skutek faktu, że wiązanie jest procesem egzotermicznym może dojść bardzo gwałtownego wiązania połączonego ze wzrostem temperatury do sporych wartości. Jednocześnie podczas stosowania żywic do wiązania materiałów organicznych, może dojść do braku usieciowania spowodowanego dezaktywacją katalizatora w kontakcie z materią organiczną. Zalecana jest ostrożność w używaniu żywic poliestrowych do wiązania paliw zawierających pyły metali. Pyły metali reaktywnych chemicznie łatwo dezaktywują one czynnik sieciujący (nadtlenek), zwłaszcza w obecności wilgoci. Nie mylić żywicy poliestrowej z poliestrem (czyli tworzywem termoplastycznym) będącym już ciałem stałym, ale nie zawierającym grup podatnych na sieciowanie. Poliestrem są np. PET (butelki), anilana i inne.
Żywica poliestrowa
Żywica poliestrowa
Zajmuję się forum tylko od strony technicznej