Polskie Towarzystwo Rakietowe - Amatorskie Konstrukcje Rakiet

Mam wrażenie, że na odwrót. Jeśli wahadło nigdy nie wraca do spoczynku to mamy niestateczność (równowaga chwiejna). Jak wraca najszybciej jak się da, to jest nadstateczność.

Popełniłem 2 błędy.

Po pierwsze chodziło mi o to, że gdy tłumienie jest nadkrytyczne mamy ruch aperiodyczny. Wówczas rakieta będzie zawsze kierować się w stonę pierwotnego zaburzenia(pod wiatr), chociaż wychylenie z pierwotnego położenia będzie ciągle malało. Wiemy jednak że wciąż będą się pojawiały kolejne zaburzenia, aż w końcu rakieta poleci idealnie pod wiatr.

Co do stateczności doskonałej warunek jest mniej więcej taki:

beta=od 0,8 do 0,85 omega

beta - współczynnik tłumienia(trudno wyznaczyć)
omega - częstość kołowa drgań własnych(łatwo wyznaczyć co ciekawe zależy od prędkości lotu)

jeszcze nie wiem jak policzyć beta ale pomyślę nad tym. Jeśli mnie intuicja nie zawodzi będzie ono zależne również od prędkości.

Heja,

Wprawdzie napisałeś że częstotliwość drgań własnych jest łatwo obliczyć... ale mógłbyś jednak przybliżyć jak?
Czy jest to może jakaś interpolacja środków ciężkości dwóch części rakiety podzielonych środkiem c. całości?

pozdr!